Yanlışlarını doğrularına ilikleyip yola çıktı
Bu hayat için biraz fazla açıktı
Yolculuğun yeni başladığını sandı
Oysa yolcusuydu ömürler boyu bu güzergahın
Farkındalıktan yoksundu kaç zamandır
Artık görüyordu gün doğarkenki umudu
Bir çiçeğin açarkenki çabasını
Fark ediyordu dilencinin utancını
Küçük çocuğun ışıklı ayakkabılarıyla zıplayışını
Görüyordu sokak köpeğinin açlığını
Ve hissediyordu dünyanın dönüş hızını
Demir parmaklıklar ardındaki adaleti
Dışarıda özgürce gezen suçluları
Doğrular yanlışlar olduğu için var
Dualite böyle işler her zaman
Farkındaydı dünya garip bir oyun alanı
En sevdiği bilyelerini cebinden çıkardı
Hepsine birer isim verdi ve oynamaya başladı
Ertan Evran
2024-06-10T16:16:25+03:00Silkelemek istiyorum bütün dünyayı bu adaletsizlik tozundan,
Dünya beni toza boğuyor sonunda bu seyirci kalanlar yüzünden.
Ben gülmeyen bir yüz görmeye dayanamam,
Ne yaptıysam hep senin “yüzünden”
Duygu Gültekin
2024-06-10T00:21:03+03:00Ağlıyorum ve dizeler dökülüyor gözlerimden
Yanlışlıklara rağmen aynı hızda dönen bu dünya
Dursun istiyorum bazen
Bazen midem bulanıyor inmek istiyorum diye bağırıyor ruhum
Ruhu duymuyor kimsenin
Kimsesizliklere bürünüyorum
Ertan Evran
2024-06-09T19:49:45+03:00“Dışarıda gezen suçluları” görünce aklıma geldi. Zamanında karalamıştım, tozlu şiir : Ben Çirkinlerin değil, kötülerin gülmesine;
Güzellerin değil, iyilerin ağlamasına dayanamıyorum.
Bu adaletsiz dünyada sessiz olmayın; ses, siz olun.
Ağlamıyorum, dizeme toz kaçtı.