Rüzgar gömleğiyle oynuyordu.

Balkonda oturmuş, yüzünü güneşe doğru çevirmişti.

Dünyadan uzaktı.

Kâh elindeki kitaba kâh da göğe bakıyordu, güneşe baktığı zaman gözleri kısılıyor, yüzü aydınlanıyordu.

Okuduğu kitabın sözcüklerini gökyüzüne gönderiyor gibiydi.

Aklında bir mektup yazıp hayal gücüyle sevdiği kişiye gönderiyordu belki ya da bir dua ediyordu?

Çamaşır ipinden asılı beyaz tüllerin arasında kayboluyor, rüzgar onları da savurunca yeniden gözüme çarpıyordu.

Birkaç kez tüllerin arasında gözüktü, sonra ise rüzgarla beraber yok oldu.


Geriye sadece masasında bıraktığı kitabı kalmıştı.