Duvarlara düşen büyük gölgeleri,

Boğuk perdeden farklı sesleri, 

Aklıma sığmayan hikayeleriyle

İnsanlar geçiyor hayatımdan...

 

Ulu kayanın altında kerpiç bir evde,

Yedi metre kar eridi kapısı üzerinde, 

Tatlar döndü dillerde genizler yasemin kokusu,

Zayıflar düştü önlerde içlerinde yaşamak korkusu,

Tevazu çıktı beyinlerin son tomografisinden, 

Başına gelenleri hayra yordular,

İlk kaybını doğarken verdi gözler 

Gözlerinde gecenin gelmez uykusu.


Mutluluğun rüyalarla randevusu var, 

Bazen balıklara bile rastlar, 

Durun artık insanlar,

Ben en çok yalnızlığı seviyorum...