gözlerinin altındaki

o yaşının fazlası çöküntüyü

parıltılı iki yuvanın

ardındaki sabahsızlığı

öfkeni

dünyayı birbirine katma isteğini

ikiyüzlü düzene nefretini


ağlamaktaki beceriksizliğini

gördüm


bir şeyler yapayım istedim

o son perdeyi

gözlerinden çekmek için

yanlış yerde olduğunu en çok hissettiğinde

doğru yerde olman için

-artık geç biliyorum-


sıkışmışlığına bir el kadar yer açmak

acına sıkıca atılmış düğümü çözmek

elinin kolunun bağlanmışlığına

keskin bir bıçak olmak

istedim


artık büyüme

seni olgunlaştırmasın

öğütücü zaman

bir kez olsun dik duruşuna zeval gelsin

kimseler yokken

boynunu bük

yorgunluğunu dizlerime bırak

bir kez olsun

sarıp sarmalayıp da

olma dışarıda kalan


şimdi uzun bir uykuya yat

bak söndürdüm ışıkları



15.03.21