çocuktum
-evet evet ben bazen çocuk bile oldum-
o zamanlar haftalar bir gün
zaman arabımızın benzini kadardı
-hiç attilâ ilhan kadar olmayacak olsam da-
çocuktum
-kar yağdığında hep hasta olurdum-
haftanın bir günü pazar
geri kalan günleri pazartesi telaşı
-babam ismet özel dizeleri kadar memurdur-
çocuktum
-televizyon izlemeyi severdim-
orada gördüğüm her ailenin komşularıyla
pazar sabahları piknik heyecanı başlardı
-bizimse komşumuz ebe hayriye-
sonra bir gün
-karnemin hepsi beşti-
hiç olmayacak bir şeymiş gibi
çok olağan bir şey oldu
-fakat hiç piknik çantamız olmadı-
o gün
-bazı günleri hiç unutmadım-
elimizde poşetlerle çıktık kapıdan
arabanın marşı duyuldu
-nâzım'dan bir şiirin içindeydik-
galiba
-unutmadım sadece hatırlayamadım-
kardelenlerin yerini alan kır çiçeklerinin
sezen'den bir şarkıyı söylediği bir yerdi
-menzilimizde kan sesleri-
ve ben
-unuturum sandıklarımı hep defterime yazdım-
bir şiir bile okumadan
o kır çiçeklerini sevdim
-kendimi sevmeyi bir türlü öğrenemedim-
bir pazar günüydü.
Ertuğrul Efe
2022-02-06T11:36:44+03:00Yorumlarınız için teşekkür ederim Reyhan ve Haneke :)
Haneke
2022-02-05T20:27:26+03:00Güzel, çocukluk kokulu bir şiir. Ellerinize sağlık.
Reyhan Polat
2022-02-05T19:38:07+03:00Içten anlatımın güzeldi, ellerine sağlık Ertuğrul. :)