Namzeti çekirdeğinde beliğ rayihaları,

tütsüyen şehir içlerinde bıraktım.

Kaldırım medyanı ağaçlar,

şuhça iştah vesair...

Mevsim şemalarından aklımda kalan neyse

ben hayat o'dur sandım

Kaburgamı kotaran iplik yok

kının şemindeki yangını görüyorum.

fasıla başlanmasını bekleyen kahraman gibi

tüm benliğimle yumru,

susuyorum.


Henüz reşitken dünya,

gelinciklerin tutunduğu yamaçta gezerken,

urlu bir kanın gelgiti uğuldadı bende.

Sığırcıklar sığındı pervazıma

içimde tomurcuklanan hatalar vardı

ben hayat o'dur sandım


Tomruklar inerdi

-kirli şarkılarla inerdi-

Parmak uçlarıyla gezerdi paletli kuşlar

hayrete cazip meyvelere kanardım

İncire dayanıp uyukladığım da oldu,

üzümden apar topar kaçtığım da...


İkindi sonrası uyumak artık ne tatlı

ne tatlı yorgunluk ardı sessizlik

Kuyudda bir adım olması umurumda değil

ufak hayallerim var, tam olması istediği şeyim

etrafımın

ben o'yum,

ben sandığım şeyim

hiçbiri yanılgı değil.

yanılgı tamamen benim