Beynimin içerisinde hapisteyim

Düşüncelerimin kölesi, düşlerimin esiriyim

İçinde kör bir gardiyanın bakışlarındaki anlamsızlığın noktasıyım

Duygulardan örülü teller arasında kanayan ellerim çaresizliğin tanımını yaparken

Boşunalık hissini yaşatıyor yorgun bedenim ruhuma

Bilinçaltımın telkinleriyle boğuşan kalbim, taşımakta zorlanıyor benliğimi

Yanımdaki koğuşta yatıyor vicdanım, sessiz çığlıkları kulaklarımı tırmalıyor

Güneşe hep aynı perspektiften bakıyor, geçiciymiş gibi aidiyet duygusunu kaybetmiş

Kalıcıymış gibi suluyordu saksılarını anlamını yitirdiği yerlere yeşertiyordu tohumlarını