Beynimin içerisinde hapisteyim
Düşüncelerimin kölesi, düşlerimin esiriyim
İçinde kör bir gardiyanın bakışlarındaki anlamsızlığın noktasıyım
Duygulardan örülü teller arasında kanayan ellerim çaresizliğin tanımını yaparken
Boşunalık hissini yaşatıyor yorgun bedenim ruhuma
Bilinçaltımın telkinleriyle boğuşan kalbim, taşımakta zorlanıyor benliğimi
Yanımdaki koğuşta yatıyor vicdanım, sessiz çığlıkları kulaklarımı tırmalıyor
Güneşe hep aynı perspektiften bakıyor, geçiciymiş gibi aidiyet duygusunu kaybetmiş
Kalıcıymış gibi suluyordu saksılarını anlamını yitirdiği yerlere yeşertiyordu tohumlarını
