The Smiths ile Queen soundlarının sentezi kulağa kötü bir fikir gibi geliyor. Ne mutlu ki Radiohead'i etkileyen unsurlar yetenekleriyle uyumluydu ve üçüncü albümleri, bir önceki The Bends'ten daha da ileri gitti.
İlk hitleri Creep'ten beri var olan başarı, Radiohead lideri Tom Yorke'u o kadar da mutlu etmiyordu. Albümdeki en neşeli şarkı Airbag, bir kazayı kıl payı atlattığınızda hissettiğiniz muhteşem, pozitif duygudur. Albümün diğer yerlerinde ise ''çalışmak ve saçmalık'' Electioneering, kapana kısılmak Let Down ve ''dolaptaki canavar'' Climbing Up The Walls hakkında öfke saçar. Aldatıcı biçimde kaygısız görünen ismini Otostopçunun Galaksi Rehberi romanından alan Paranoid Android şarkısı, albümdeki en betimleyici şarkıdır. Çılgın kokain partilerinden ilham alan sözleri ''mutlak kaosun'' tüyler ürpertici bir çağrışımıdır.
Sözlerdeki dehşet, müzikal güzellikle hafifler. Subterranean Homesick Alien ismiyle müsemma, gayet acayip bir şarkıdır. No Surprises ise orkestra çanı kullanılan enfes bir eserdir. ''Let Down'', Jane Seymour'un balo salonunda kaydedilmiş bir şarkıdan beklenileceği üzere gayet sevimlidir. Lucky ve The Tourist de, Pink Floyd' u andıran bir keyif verir dinleyiciye.
Sessel sürprizler albümde bolca mevcuttur. ''Airbag'' 'in Dj Shadow'dan esinlenilen davul loop'u, 'Happiness Is A Warm Gun' tarzı epik bir şarkı olan ''Paranoid Android'' gibi.
Heyecan verici bir muğlaklığa sahip albüm kapağıyla tamamlanan OK Computer, listelerin zirvesine yerleşmiş ve grubun kanısına göre fazla abartılmıştır. Yine de 1997'de olduğu kadar hevesli ve büyüleyici bir çalışmadır.
