gel bakalım

seninle konuşacaklarım her zaman var

saçların direniyor bir okyanus mavisine

bir gözlük sana bakışımı dalgalandırıyor

gözlerinin parıltısı

yakınlaştırıyor bana

sana söylediklerime

sürekli konuşuyoruz

durmadan

konuşmadan durduğum her saniye

özlüyorum seni diyorsun

oysa eşikte var olan parıltı

seninle var olacakmış

bir yıl geçtikten sonra anlıyorum

farkında olmadığım her şey

dalgalanıyor saçlarında

duruyorum saçlarında

soluklanıyorum

bir ekim akşamında

kızıl gök ağlarken

rüya sandığım her şey

gerçek olduğunu haykırıyor

ruhlar uzaklaşıyor

ruhlar samimiyeti sevmiyor

ruhlar kaçıyorlar

ruhlar bilmiyorlar saklanılanı

ruhlar kaçıyorlar şehrin uğultusuna

sen benimle kalıyorsun

yanımda.