Sevdiği kadar sevilmez
Değer verdiği kadar değer verilmez
İnsan hep bir hülya içindedir
Baştan şaşa ve haşmet hayali
Dünyada kimse yoktur ki düşmesin
Bu büyüklük hevesine
Herkes kendine aşık ve düşman
Her soluk kendine cahillikle alınır
Bir umudu var, o da saflığına kurbandır
Gördüğü ne cennet ne cehennem
Hepsi bir rüya hepsi bir hülya
Herkes sevilmek için bahanede
Sevmek içinse fena hallerde
Cahilliğinin havasıyla uçmakta
Bilgeliğinin ağırlığıyla düşmekte
