Biliyorum burada olmamalıyım ancak hayranlığım sığmıyor tenime. Hayatıma dahil olmama istikrarın hayrete düşürüyor. Seni özlemekle geçiyor günlerim ve mutlak bilgim dahilinde bir gün vuslata erişeceğim. Belki kollarında bitecek bu hasret belki mezarda ama bitecek elbet. Hem belki bunca sevgi fazladır yamalı ruhuna. Belki de dediğin sebepler tetikler her daim felaketi. Yine de sen yokken birçok parçam noksan benim. Edindiğim her alışkanlık senden bana yadigâr. Öyle ben olmuşsun ki kafamda... Ya da ben karışmışım senin kanına. Ayırt edemez oldum şahsımı. Seni çıkarınca zemheri kalıyor bana. Neye uzansam kalıyor kursağımda. Sağa dönüyorum sen, sola dönüyorum yara. Öyle şahit kılmışım ki dünyayı kendime şimdinin mecnunuyum sanki. Leyla olmaya var mı niyetin? Seni özledim ve bunu duyurmam gerek, sen duysan eşdeğerdir zaten dünyaya. Şu yorulduğum saatlerde dizine kıvrılsam? Sevsen saçlarımı biraz, öpsen omzumdan. Biraz gülsen gözlerime ve tutsan ellerimi sıkıca. Öyle sevgisizim ki şu koca dünyada...
