Franz Kafka "Aforizmalar" adlı eserinde şöyle demiş:
"İnsanın belli başlı iki günahı vardır, öbürleri bunlardan çıkar: Sabırsızlık ve tembellik. Sabırsız oldukları için cennetten kovuldular, tembelliklerinden geri dönemiyorlar. Ama belki de belli başlı sadece bir günahları var: Sabırsızlık. Sabırsızlıklarından ötürü kovulmuşlardı, sabırsızlıklarından ötürü geri dönemiyorlar."
Şu an bunu iliklerime kadar hissediyorum. Sabırsızlık, benim en büyük düşmanım. Büyük hayallerim ve bunun sonucunda büyük planlarım var. Uygulama öncesi çok güzel plan yapıyorum ve bu planı pratiğe döküyorum. Bir gün çok güzel, ikinci gün güzel, üçüncü gün güzel ya daha sonra... Neden hemen vazgeçtiğimi bulmaya çalıştığımda ulaştığım tek sonuç: Sabırsızlık.
Çünkü hemen sonuç almak istiyorum. Hemen ufak da olsa bir şeylerin değiştiğini görmek istiyorum. Olamayınca da hevesim kırılıyor, vazgeçiyorum. Halbuki, biliyorum hemen her şeyin olmayacağını. Biliyorum hemen bir şeylerin değişmeyeceğini ama bu sabırszılık huyumdan bir türlü vazgeçemiyorum.
