Gerçekten artık bıkmış, bitmiş hissediyorum. Hissediyoruz. Okuma hevesimin olduğu kitabı lanet okuyarak kapatırken ya da konuşmaktan zevk aldığım kişiye kendi bıkkınlığımdan kaynaklı iyi geceler dileyip gittiğimde daha da baskın hissediliyor. Hadi kitabı gece okuyamadık, iyi geceler mesajını bu sıkıntıdan atmadık mı? Bir bulantı olsa, bir sıkıntı ve problem çıksa karşına, çözmen, en azından çözmeyi denemen gerekmiyor muydu? 

Aslında neden böyle hissediyorsun? Gerçekten bıktın mı? Gerçekten sıkıldın mı? Bunlara rahat bir şekilde herkes gibi eveti bağırabilirim. Ama asıl neden daha derinlerde ve daha net olabilir. Aile evindeki davranışlar mı batıyor? Ya da eve dönemeden yapılan o arkadaş takılmaları gibi rahat mı değilsin? İşte, bizim savaşımız kendi içimizde olduğundan herkes nedensiz sıkılıyor. Evet, herkes sövüp sayıp isyan edebilir ama şu anki iyi olan ya da iyi olacak olanları düşün. Bu bok gibi süreç/yıl olmasa onlar o kadar iyi ve anlamlı olabilecek miydi senin için? Evet, herkes kahroluyor. Ama bu süreçte söylemekten bıktığım şu söz ile bitiriyorum. 

                                                                                           YAPACAK BİR ŞEY YOK 


Ocak 2021