Dağıtıyor geceler bilinmezliğin sahici yüzünü
Çocuklar koşuyor etrafımda
Ellerinde kır çiçekleri,
Çiçeklerle, çiçeklerle var oluyorlar.
Onlar ki sarmalıyorlar santim parmaklarıyla insanı,
Sarılmak başlıca bir kıta,
Ve ben bir kaşif,
Çağımda yeşermeye, kavgama yenilmeye mecbur.
Öyle tutsak,
Öyle namert gece denilen döngü
Ah Aysun!
Bakma işte öyle,
Savur celladına parmağını!
Yapış soysuzunun boynuna!
Bağır, yaşama hakkını bağır!
Dağına, taşına, gökte uçan kuşuna
Tepeden tırnağa
Coğrafyası kader olanlara.
Bir umudum yeşerdi,
O Umut ki yıkım yerinde müjdeleyecek doğuşu.
