Kollarını kanat yapan çocuklara sarıl beni hatırladıkça.
Üşürsen zamanı ört üstüne, acın hafiflemez ama alışırsın.
Minarenin tepesine oturan yıldızın ışığı vursun yüzüne.
Yalnızlığını gezdir kalabalık çarşılarda, çığlığın duyulmasa da sessizliğinin bir anlamı olsun.
Biraz panik, biraz ipucuyla var olan insanlarız.
Mesafeler için harikalar yaratabilirdik, bataklığa dönüştü içimizdeki yalnızlığımız.
Acıların bizi hayaller yetimhanesinden sahiplenmesi bu.
Yenilgiye uğrayan tüm bağları bu yüzden kopardık hayatla.
