Sadece duygularımla hareket etmeme kararı aldım yirmi altı yaşına geldim zaten sürekli insan eleyen biriydim ama gene yetersiz olmuş demek ki hala şunu fark ediyorum emek verdiğim mantığımla hareket etmediğim her konu bana yük oluyor ilerisinde, karşımdaki insanlarda hep şu özgüven oluyor sanırım; o önemsemez nasılsa. Çok komik sanırım hayatımda kimse kalmayacak bu gidişle. Kimseyle muhabbetimi çıkar üstüne kurmadım zaten bundan bilir beni herkes eyvallahım yoktur bazı konularda. Hep etrafımdaki insanların önünü açma gayretinde oldum ilerlemesine yardım ettim neşe kattım hayatlarına karşılık beklemedim evet ama en azından durgunluğuma bir nasılsın sorusu gelebilirdi içten bir şekilde olsun olduğu kadarıyla devam. Samimi olmak karşılıklı bir şeydir ve ben bunun sahte tebessümlerle örtülmeye çalıştığı hiçbir yerde bulunmayı düşünmüyorum.
