yağmura karışan gece de gün gibi sûret'siz,
insandan düşmüş belli ki.
sokak lambasının sarı yansıması inancımdan vuruyor beni, diğerlerini teğet geçiyor.
vurulacak birşey kalmadığından o da benim kadar emin miydi?
değer dediğimiz terazi ne vakit ayarından
sapmış ola ki, kurtlar sofrası bu denli kalabalık ve iştahlı...yağmurun yüzlerden akıttığı makyaĵlar geçiyor önümden...hızlı, yetişemiyorum...
kimden sıyrıldı, bilmiyorum.
hanginizdi gerçek rolünü oynayan?
akan mı? kalan mı?...öz/
