bir şarkı yağmur gibi doldurabildi bir semti
bir semti tam on dört yerinden bir adam terk etti
gözlerinde bir kumsal biriktirdiğinden bu yana,
eksik onca kenti tamamladığından beri yani
birkaç öpüşünle binlerce düşü açıklarken hani
ölüm kendini astı hiç silah sesi duymadım ben
çığlık bazen en gösterişli susmak bir bakıma
susması bazen bir sessiz çığlık bir kadının
uzaklara öyle bir bakışın vardı kafeteryada keşke!
keşke yalnız bunun için sevseydim seni*
şimdi bir sorum var…
dirilerin üzerleri toprakla örtülür mü? ya da…
siz hiç bir okyanusu dudaklarından öptünüz mü?