Şair olmak kefen giymek gibidir.
Şiir yazmak intihar etmekle birdir.
Belki de onun kaderi ismidir.
İsmi belki de onun derdidir.
Şairin rengi mavidir.
Maviler gibi uçsuz, bucaksız, eşsizdir.
Beşerin hor gördüğü fakirdir.
Her şairin başına bela bir cahildir.
Aşk ile şiiri serpilir.
Şairin aşkı kendidir.
Onun kalbi bir engindir.
Şiir ile çizilmiş yolu çetindir.
Her şair unutulmuş bir çiledir.
Şiirleri okunsa bile nafiledir.
Şairin halini anlayan bahçedir.
Bahçede şairi üzen güllerdir.
Güller şairin gözünde yücedir.
Gülü yüce yapan mazidir.
Şairin mazisi aşk ile çizilidir.
Her şair kendinin katilidir.
Başkalarının duyulmayan sesidir.
Şair olmak kefensiz tabuta girmektir.
Kefensiz tabuta giren şair sahipsizdir.
Kefen bir bez parçası değildir.
Bazen seni seviyorum sözüdür.
Bazen dostluk için sıkılan mermidir.
Her şair bir aşkın delisidir.
Duyguların hiç dinmeyen ezgisidir.
