Duyulmayan sesimle gölgelerde,

Uyanıp öldüremediğim rüyalara,

Gençliğimi vakfettiğim yıllara,

Durmadan bir ah eklemişim.

Tutunup soğuk yokluğuna,

Gözümün değdiği her yere

Adından bir şiir ekmişim.


Bak gözlerime,

Gözlerimde çoban kahrı birikmiş...

Doğduğum bu kurak bozkırda

Sesim sana değil, yalnız toprağa yetişmiş.

Duy beni,

Yazdıklarım idile dönüşmemiş.


Matematiği olmayan,

Akla iman etmeyen bir aşkla,

İklimsiz bir rüzgârım şimdi.

Tut ki adınla sınırlı o cehalete,

Takılı kalmış ömrüm.

Anla beni,

Durmadan aynı yaraya yenilmiş,

Aynı duaya kendimi esir etmişim.

Gençlik demişler ona,

Ben büsbütün bir yanılmak demişim.