Ressam fırçalarını savurdu:

Sağa, sola, çapraza, kâğıdın tam ortasına

Bu tablo yaşamımın amacıydı…

Önce beyaz fırçalar fısıldar karın gelişini

Sonra bir sarı konar resme saçların gelir

Karanlıkta tasvir edilir seni bekleyişim

Gelirsin geceye yasak gökkuşağı çizilir

Sarılır bakışlarımız alem bu ana seyircidir

 

Saçlarının sokağı kestane kokar

Tanrının mızıkasından gece çalar

Karlar huzur için göç eder yüzüne

Atlar şaha kalkar gözlerinde

Çadırları beyaz kokar gökyüzünde

 

Bakışın bir çığ doğurur kalbimde

Ben bu enkazın altında kalırım

Şarkılardan bir helikopter iner yüreğime

Beni acilen göğe yatırır

Yanıma gelirsin kanatlarınla

Varlığın bana yoğun bakım

 

Nakkaş minyatürüne devam eder

İstanbul'da kar üzerimize lezzetle düşer

Boğazın tam ortasında elini tutuyorum

Ellerim, ellerinde bir gece konaklıyor

 

Klas bir gece sen ve ben

Lambalarda açık tatlı bir sarılık

Ellerim saçlarında, biraz kızarır

Bu tablo gecenin içinde bir azınlıktır

 

Üşüyorum, üşüyorsun

Sevgimizin sobasını yakıyoruz

Çok bekledim

Bekledin

Ressamın tablosunda beraber çıkmayı