Sana yazıyorum bu şiiri irdeleyerek oku.

Uzaktan bakmak bile sevdaya dahilmış sende öğrendim.

Bozuk psikolojimi seninle konuşmalarımda

düzeltebildim.

Öyle güzel konuşuyorsun ki kelimelerin onlarca cümleyi.

Gülüşün ise diğer boş yanımı tamamlıyor.

Saç tellerin gönlüme dolaşan sarmaşık gibi, kalbim attıkça daha çok dolaşıyor.

Saçın ipekten bir kumaş, kumaş yanında ufak bir telaş

Ben arkadaş olmayı beceremiyorum yoldaş,

Kusurumu af gör ben bir şairim

Acılarım ile yatıyor dörtlüklerimle kalkıyorum

Her akşam kendi kendime acaba diyorum

Biz arkadaş kalamayız seninle

O kadar tatlı isem gözlerim çekikse

Olacak olan Çocuklarım bile çok güzelse

Biz neden olamıyoruz soruyorum kendime

Ya beni üzmemek için mi konuşuyorsun

Ben böyle karamsarlıkta daha çok üzülüyorum

Olmayacaksa hiç konuşmayalım