Çözemediğim tüm endişelerimi sandıkta saklıyorum,

Soruların ve hislerin kaynağını bugün de sende arıyorum.

"Herkesi sevebilirim." diye düşünürken, yanıldığımı bir kez daha kanıtlıyorsun bana.

Yanıldığımı, dudaklarımdan dökülen kelimelere karşı sorgulamadan kabul ediyorum.


Sana sormama izin ver o zaman "Hangi kavramdan, bu hayatta neyden eminiz?"

Fazla dolu değil miyiz?

Kabullenmek zor değil kollarında, saçlarının rüzgara karşı koyduğu gibi,

Ben de kelimelerime karşı koyuyorum aslında.


Biliyorum, seni hissediyorum uçsuz bucaksız süren o zamansal yolculukta,

Hatırlatırsın bana doğadaki uyumun başlangıcında olan doğumunu,

Güzel bir karmaşıklıktır bu, hissediyorum.

Karmaşıklığı benliğimde görüyorum.


Sandıktaki endişeler bugün bana çok şey söylüyor,

Bu hislere kapılacak kadar deneyimsizim,

Fazla aynı hatta benzeriz.

Ama birbirimize özeliz.