Etrafımı kolaçan ediyorum. Ayaklarımın altında sonsuzluğa uzanan deniz dans ediyor. Martılar bile mutlu. Benim haricimde. Benim dışımdaki herkes gülüyor! Bense onları izliyorum. Gülen herkesi. Ruhu bedenine sığmayıp taşanları. ''Orospu çocukları!'' diyorum içimden. ''Ben neden acı çekiyorum, neden denizin ortasında çakılıp kalmış bir kaya gibi hissediyorum kendimi?'' Üstümden dalgalar geçiyor, ruhumu denizler örtüyor. ''İyileşmek için yemin ediyorum.'' İyileşeceğim. Geçecek hepsi. Hayaliyle can bulduğum mutluluğu kucaklayacağım. Ne zaman bilmiyorum, sadece acı çekiyorum. Göğsümün tam ortasında bir şarapnel var. Her hareketimde bedenim acıyor, kaslarım ince bir ip misali teker teker kopuyor. Göğsümü yarıp onu oradan çıkarmak istiyorum, ama geri dikememekten korkuyorum, yüreğim oluk oluk kanıyor.
