Hiçbir şey öğrenemediysem de bir şey öğrendim iki yıl boyunca
Kullanılmış müsveddeleri dahi değerlendiren ben
Müsveddelerin başrolü olduğum bir aşkın umudunu büyüttüm koynumda
Tezgaha öyle boynu bükük bırakılmış bir sarı bez oldum hayatımın sulak çağlarında
Dokunsalar iğrenecekler
Dokunmasalar kullanamayacaklar
Baktılar işte öyle ve taktılar eldivenlerini
Çöpe attılar beni
O kokuyla
O ıslaklıkla
Ki damlayan su damlaları değil gözyaşlarımdı ayrıca
Ve son buldu serüvenim yeni açılan tezgah bezinin karşısında
Umdum ki benden sonra gelecek olanların sonu benim gibi olmasın
İyi insanların boynu, artık bükük durmasın.
