kainatta ilk kez bu gece tek kaldı dünya
bir sen varsın bir de arsenik
oturmuş Dostoyoevski'nin öğütlerini dinliyoruz
her zaman buradasın yalnız gürültün yeraltında
rahatsızlık vermiyor sesin ne kadar gür çıksa da
türküler okumaya başlıyorsun, sol elin hep havada
direnmek en güzel gürültün, ölmeyi erteliyorum böylelikle
sesin dümenin kırıldığı yerde daha da yükseliyor
silahların merhameti yok alnından vuruluyorsun
vatanın dikenli tellerini arşınlıyoruz artık
sen, ben, arsenik
öpmek için alnından vurulmanı bekliyorum
toplam kırk beş yaş biriktirip alnından öpüyorum tam kırk beş kere
baltayla kesiyorlar kollarımızı senin bir kolun hala havada
direnmek için en güzel saatler bunlar
baş aşağı duruyorsun kar yağıyor şehrine
her şeye ölüp her şeyle diriliyoruz
