kalbimin çeperinde konaklayan cenabet bahar
geceleri meftunu olduğu ölümü avuç içlerimdeki aşka alet ederek
dervişlerin dualarına nüfuz ediyor
ve gökyüzü -ki kıyamet gibidir sonbaharda-
alçaklık etine işlemişvari fahri bir hicapsızlık belirtisi ile
durmadan ve tövbe etmeden ve soluk almadan ve soluk vermeden
yaradanın hakkına girerek
meryem ile sevişiyor
çünkü biliyorum -ki bildiğim tek şeydir bu-
güneş
paydos edecek
ahir vaktileyin
saç diplerimde
sen de bileceksin
sen de
