Sen Gerçekten Ne İstiyorsun? Ne Çıksın Aklından?

İzlerken metcezir biriktirmiş denizleri, ne istediğimi bilmemek kararındayım. Aynalar yabancı bana biliyorum, nedeni birikmiş gelgitlerden.

Son zamanlarda nasıl yaşanır? Yok bir cevabım. Geçmesini istediğim o günlerdeyim yaşamak yerine.

İstiyorum, dünyalar dolusu şey hatta ayıp, aşırı bir fütursuzluk gibi. Sabretmek bir kafes gibi abluka bende. Kendiliğinden gelmesini beklediğim bu her şey.

Yeniden ezberlemek istediğim bir yer daha var şimdi. Bir pazar uyandım, uyandığım gibi işte nasıl geçti bilmiyorum, başladığı gibi işte. Beni uyandıran bir şey bulamadım belki, bekliyorlar yerinde hala.

Değiştirmek istediğim onlarca şeyler “denemek” deyip bırakmak istemiyorum da.

Ne oldu böyle bilmiyorum, yeniden renklerim uyansın istiyorum, bu sağanaklar son bulacak, temize çıkacak karmalarım biliyorum. Kırmamak kimseyi, daha çok uyanmak kendime, uyansın tüm dikkatlerim, kalkıp gelsinler bana. Çıksın artık eksiklikler aklımdan.