Arkandan dökülen gözlerimin yağmurları
içimin denizini doldurur
yağmurlar söndürür içimdeki bütün sabahları
bir liman yıkılır şimdi içimde
uğraşmalarım beyhude kalır
çırpınışlarım çabasız
boşa kürek çekerim yağmurlarımda
bu yağmurlar, kalbimin kıyılarına boğulur gibi gömülür
sahi, kim kurtaracak?
kim merhem olacak yhıkılmış limanlarıma
hangi bekleyen susturur yağmurlarımın çağlayışını
zaman acımaz yağmurlarıma
koynunda büyütür adeta
yatağın soğuk tarafına düşer boynum
saçlarımı ağartır bu kör talihim
senin sevgin zalim
zaman ise zulümdür körpecik bedenime
sevdayı en çok kötüler hak edermiş
onları da kimse sevmediği içinmiş
sen kötüsün ama yine de hak etmiyorsun.
