Geçip gidiyor akan bir sel gibi zaman
Artık sessiz ve kimsesiz yürüdüğümüz yollar
Ağaçlar yaprak dökmüyor sonbahar rüzgarında
Adımlar iz yapmıyor karlı asfaltlarında
Geçip gidiyor dörtnala koşar gibi zaman
Aklımda hep seni yaşatıyor gece
Boşlukta ufak bir yaprak yüreğim
Kederiyle oradan oraya sallanan
Sen deyince duruyor sanki her şey
Zaman, mevsimler, anlar ve akan sular
Sen deyince heyecandan kalbim bile duruyor
Sen deyince sen yoksun öleceğim geliyor
Her şey anlamsız sen yokken
Şu koskoca şehir bile terk edilmiş bir alan
Sokakları bomboş ve ıssız
Hiçbir yerin esprisi yok biz ayrıyken
Senin o dalgalı güzel saçlarını düşünüyorum
Hani diyorum Attilâ İlhan gibi kalbimi sıkı tutmasam
kendimi o dalgaların kollarına bırakacağım gelirdi
O güzel gülüşüne, sesine ve bakışına
İçimde seni görememişliğin hüznü var
Hemen oracıkta dokunamamanın sıkıntısı
Kalbimde senden ayrılmanın hıncı var
Bu da benim bahtımın kara yazıntısı
Senin şiirlerini yazıyorum hasretin mısrasını
Üç günün heyecanını anların âlâsını
İçtiğimiz sigarayı da yazıyorum son konuşmayı da
Son diyorum sen yoksun öleceğim geliyor.
