Bir ilişkinin çok uzun yıllardır sürüyor olması o ilişkinin ideal bir ilişki olduğu anlamına gelir mi? Bireyleri tutan aslında senelerin getirdiği alışkanlık hissi değil midir? İhtirassız, aşksız ve monotonlaşmışsa bir ilişki, sadece senelerin hatırına devam mı edilmelidir?
Bu bireyin hem kendine hem de karşısındakine yaptığı en büyük acımasızlık değil de nedir?
Birey her ne kadar karşısındakini sevdiğini iddia etse bile bu sevginin gerçek sevgi olduğundan hiçbir zaman emin değildir. Seviyorum demek, ilişkinin devam edebilmesi için tarafların söyledikleri kelimelerden öteye geçmez, midelerinde kelebekler uçurmaz, çünkü o ilişkinin süresi dolmuştur. Eğer birey acı çektiğinin, ilişkisinin onu her geçen gün biraz daha dibe çektiğinin farkına varamazsa ileride telafi edilemeyecek yaralar açmış olacak ruhunda.
Duygusallığı bir kenara bırakıp dost kalalım klişelerinden uzak durarak ayrılmak, toksikleşmeye başlayan süreçten itibaren yaşadıklarını gözden geçirmek ve böylece başka bir şehirde karşılaşmama ümidiyle mevcut ortamını terk etmek gerekir.
Yeni bir başlangıç için eskiye dair ne varsa hayatından çıkarabilme cesaretini gösterirse birey, denizin dibinden kurtulmaya çalışan ama çırpındıkça dibe batan olmaktan sıyrılıp su yüzüne ulaşabilecektir. Deniz onu savuracaktır elbet kıyısında güzel insanların yaşadığı limanlara...
