Güneşli bir kasım sabahı

Sen vuruyor yüzüme

Hızla aralanıyor gözüm

O günden önce

"Ölmüş de ağlayanı yok."

Der görenler

Öyle ya, aslında ölmüşüm ben

Ağlayanım sen olasın deyyu

Lâkin bu gün farklı

Bugün günlerden senertesi

Yaşıyorum işte, hem de nasıl yaşamak

Sensiz uyanmak, pazara gitmek, vapura binmek...

Dedim ya, nasıl da yaşamak böyle

Kalkıyorum yataktan

Sana bakıyorum, duvarda asılı resmin

Resmine asılı ben

Çay koyuyorum sonra

Senertesiye yakışacak bir kahvaltı yapacağım ya, ondan bu özen

Çay demişken, koyusundan içersin sen

Bense en açığından

Beni boş ver, zevksizin tekiyim

Seni nasıl seçtiğime bile inanamıyorum bazen

Oturuyorum masama

Elimde çayım

Karşımda sen

Acıklı bir türkü tutturuyorum

İçli içli ağlıyorum

Öyle bakıyorsun

Doğru ya

Senertesiye yakışır bir kahvaltı bu

Ben hep ağlıyorum, sen hep bakıyorsun