"özledim seni," dedi, gözleri yer ile buluşurken. kalbimin yeşerdiğini hissettim o an. büyük çaba ile sakladığım o masum sevgimin dökülmesi için tek bir cümlesi yetmişti. "ben de, çok." diye karşılık verebilmiştim sadece. o ise sevgimden bihaber. şiirlerim onun içindi oysa ve o hariç herkes çoktan okumuştu. ona dair son şiirimi yazmıştım aylar önce. bitti sanmıştım bu hikaye. her hikaye mutlu bitmezdi nihayetinde. biliyorum bizimki de böyleydi işte. mecburum bunu kabullenmeye. fakat kim bilir? içimdeki ses susmak bilmezken tekrarlayıp durur, ya bir gün karşılık bulursam sevgime? tutabilirsem o elleri, kavrayabilirsem güzel yüzünü. tanrım, sana dualarımı sunuyorum. dudaklarım dudaklarıyla buluşmadan yanına alma beni.