Uzun zamandır bir yanım kırık dökük. Eski halinin eksikliğini en derinde bir bakışta hissediyorum. Kimi zaman benzetiyorum kimi zaman yanımda taşıyor gibi yaşıyorum. İçim üşüyor bir çift el olmadan öyle var olmuşum da yokluğuyla yeni yüzleşiyorum sanki. Göz kapaklarım aralansın da gün başlasın istemiyorum ayrılmak istemiyorum görmezken yaşadıklarımdan. Topraklarıma kızılca güneş doğuyor, kuru dallarım ne ara böyle cansız kaldı. Tabiatım rüzgara alışmış ondan mı bu sıcaklığa karşı gardım.