İçime oturttuğum bir öküz gibi
Zircirledim küskünlüklerimi
Duhanlaştı ağır donuk çehresi
Yitirecek oldum soluk beyaz çiçeğimi
Boğuldum kendi duhanımda
Açtım kendi beyazlığımda
Esen rüzgarı dizginledim hırsımdan
Besledim büyüttüm taktım kendi tasmamdan
Bayatladıkça büyüdüm sandım
Hayat akıyor diye yaşıyorum bildim
Korkuyla girdiğim delikten alacaklıyım
Teslim olduğumda eriyor parmaklıklarım
Her bir dertlimi serbest bıraktığımda
Bir küçük özgürlük aleviyle parlıyorum
Doğuyor güneşim uzaklarda
Sıcaklığı dingin, ferah
Kavuşuyorum tekrar yaşantıma
