yoğun tüketirim bu hisleri

dilimde bitmemiş tüy

dizimdeki katır kuturlarla 

çok türlü bir yanılsama içerisinde  

kabaca çizilmiş, bir çelimsizim ben


duvarlarım çok kolay aşılır 

aşınabilirim çokça 

ama aşamam başka duvarları 

merakımın ilgisini zerrece çeken 

biricik bir anlamı dahi yoksa 

yersizim ben, yurtsuzum!


aramıyorum da artık 

korkudan göremiyorum gözüme ilişenleri

kaçmak istediğim dakikalar saatlere evriliyor

üzerime almadığım binlerce tiksinç bakış

üzerimde şimdi 


dürtüler bastırdığım

zamanı büküyorum çöplüğümde

hepsi ölü şimdi 

yarım varsayım varım safsata 

sayıp sayıp eksilirim bir hırsla bin parça


ben bilmezken devinmiş bunlar

adi ukalalar 

yemin olsun umursamamak isterdim sizi

bütün zerrelerimle reddetmek 

fakat ihtiyacım var size bakarak vicdanımı temiz tutmaya 

aksi halde içemem bilmediğim suları çeşmesinden


kimlerin ve kimselerin -yok- yargısını taşıyorum

baktığım her ayna galiba beni dikizliyor

düşünülmediğim bir an yok gibi

adım istenç dışı

aslında...

hiçbir zaman umurlarında olmadım

göz bebeklerimi konumlandıramadığım 7'nin 24'ü

değiştirin aşağılık'ın sözlük tanımını

yerine beni çizsinler 


istemem görmek.