sesin teşne bir gökyüzü

sesin bir ormanı dinlemek kadar iç açıcı

sesin, orhan veli'nin istanbul'u dinleyişi kadar naif

sesin bir deniz

sesin kırlarda açan bir kucak papatya

sesin sokağı aydınlatan bir ay ışığı

sesin betona gömülmüş kentlerin en mavi şarkısı

şiirime işliyor şimdi sesinin kokusu

gül kokan bakışlarında takılı kalıyor mürekkebim

kirpiklerin gözlerini emzirirken her gece

tanığıyım saç tellerinin

tanığıyım nefes alışlarının ve gül yaprağı dudaklarının.

yüzünün cemresi düşüyor suyuma

oradan şiirin toprağına her an.

sesin teşne bir gökyüzü

sesin bir yığın yıldızlarla dolu umut

ve sesin ivmelenerek akan bir nehir hançereme.