Yaprakları titretiyor nefesim kaybolmanın korkusuyla
Yürüyorum tüm ıssız sokaklarda ayak izleri
Herkes bulmuş bir sığınakta saklamış bak ellerini
Bir ben kaldım üstümden atamadığım köy durağı yalnızlığıyla
Kimse bahsetmedi bana hayat aşkın büyüsünden uzakta
Bilemedim çocukluğumdan sonra zehir olacak her an
Yüreğimden dolup dolup taşacak her gün zaman
Dünyanın yaktığı gönüllerin kokusu siniyor yakama
Acı sızıyor yerini bilmediğim eksikliğimin ortasına
Dünyam suyun içindeymişim gibi boğuk ve sessiz
En son ne zaman hissettiğimi bilmediğim o kalp sessiz
Sarılacak bir duygu bulamıyorum gençliğimin umutsuzluğuna
