Beni sana olan sevdamdan, sana olan güvenimden vurdun.

Öylece yığıldım sevdanın ortasında ama yine de sana kanmıştım, nasıl da inanmıştım... Beni öldürmüştün ama ben yine sana kanmıştım, oysaki sen beni vurmadan önce peşinden ne çok koşmuş ne de çok uğraşmıştım.

Bana adeta hayatında yokmuşum gibi davranmıştın.

Hiçbir şeye değmezmişsin, çok geç anlamıştım ama nihayet gözümü açmıştım. İşte o zaman senden vazgeçip seni düşünmeyi bıraktım ve seni tam da o zaman ardımda bıraktım, ne kadar da rahattım, sonunda huzura ulaşmıştım...