Sonsuza kadar o anlarda kalabileceğimi düşünürken fark ettim seni sevdiğimi

fakat ne sonsuzduk sevgili, ne de hiç doğmamış.

Tek ihtiyacımız şu dünyadan soyutlanmaktı oysaki...


Şarkıları birbirimize susamış gibi dinler, birbirimizden utanarak söylerdik.

Ne sevdiğimizi dile getirirdik o dizelerde ne de özlemimizi.

Fakat anlardık. O sevgi ile yeşillenirdik belki.


Gerçek sevgi de bu değil miydi?

Onu düşünerek yapılan her şey onun karşısında gülümsemekten, onu izlemekten daha kolaydı.