Tamamlanmamış her şey akılda kalır...

Çünkü geride kalmayan vedalaşmalar yanındadır...

    Sevdiğim adamlar geliyor aklıma

bı zaman...

her birinde ayrı benin keşfi...

   Kimi kızgın

   Kimi çocuk

   Kimi masum...

   En çok hangisini sevdiğimi unuttum ama bazı anların kokusu halen burnumda...

  Öylesi tanıdık öylesi gerçek.

Sonra diyorum

En çok kimde kaldım?

  Hangi vaktin ayırtı bu

Ne günün gebeliği

Boğazımda böyle düğüm kalan.

Sesini kesti sokak

ve parladı yıldız gökte

Kimsesizliğim bu , tanıdık biraz.

Küstüğüm kentler gelir aklıma

Cebimde dünden kalan bilyeler

Çocuksu, üşengeç aşklar

Birde yetisemedigim

hep yarım kalan sevdalar.

Daha dün

Tam da şuramda ağırlığı

Gelse ve dökülse bahar

En çok kimsesizligimi kıskanır

Adını unutan bu yalnızlık.

Herkesin bir kimsesi var kimsesizliğinden doğurduğu 🦉