Sevgili bay ölüm
Siz mi geldiniz yoksa
Yankınız ürpertiyor ruhumu
Görünmüyor çehreniz
Uçsuz bucaksız karanlıkta
Sesinizi işitmeyeli yıllar oldu
Sevdiklerimi benden bir bir alırken
Hiç mi canınız yanmadı
Sevgili bay ölüm
Sıra bende mi yoksa
Titriyor hassas kalbim
Beni sarmalayan boşlukta
Anladım gidiyoruz yolculuk yakın
Son nefesimi verip
Buradan ayrılacağım
Nereye gideceğimizi bilmiyorum
Korkuyorum bay ölüm
Uzatın bana elinizi
Bitsin artık bu zulüm
Yükseliyorum sanki
Karanlıklar içindeki bir ışık gibi
Genişliyor ve süzülüyorum
Düşünceler uzaklaşıyor zihnimden
Önemini yitiriyor dünyevi denilen şeyler
Kalmıyor ruhumda hiçbir yaranın izi
Dünle yarın da işte bugün bitti
