Oturup konuşmalıyız

yanımıza almadan benlerimizi,

Anlamak için birbirimizi

Dinlemekte yarışmalıyız

ön saflarda bitirdiğimiz dert anlatma

serüveninden kaçarak


Sen gururunu

ben korkularımı almalıyım karşıma

sonra uzun uzun bakmalıyız

gözlerimize,

kelimeleri kıskandıracak kadar

Yazdığımız destanlar yıkmak için

değil karışmak için olmalı birbirimize


Sonra hatıralara yet vermeliyiz

İlk tebessümleri hatırlamalıyız

Zihin dinamiğimiz

huzurlu anılarımıza endekslenmeli

unutmuyoruz belki ama

hatırlamalıyız sevdamızı

Gönlünde sakladığın kulaklarıma

dolmalı,

İçinin sevişi tenime dokunmalı


Sonra bakarız bizi ayıran

sorunlara,

aramıza geceler, sessiz kelimeler

sokan uzaklıklara

Teraziye beraber binince

hep gelmez miyiz ağır?