Oturup konuşmalıyız
yanımıza almadan benlerimizi,
Anlamak için birbirimizi
Dinlemekte yarışmalıyız
ön saflarda bitirdiğimiz dert anlatma
serüveninden kaçarak
Sen gururunu
ben korkularımı almalıyım karşıma
sonra uzun uzun bakmalıyız
gözlerimize,
kelimeleri kıskandıracak kadar
Yazdığımız destanlar yıkmak için
değil karışmak için olmalı birbirimize
Sonra hatıralara yet vermeliyiz
İlk tebessümleri hatırlamalıyız
Zihin dinamiğimiz
huzurlu anılarımıza endekslenmeli
unutmuyoruz belki ama
hatırlamalıyız sevdamızı
Gönlünde sakladığın kulaklarıma
dolmalı,
İçinin sevişi tenime dokunmalı
Sonra bakarız bizi ayıran
sorunlara,
aramıza geceler, sessiz kelimeler
sokan uzaklıklara
Teraziye beraber binince
hep gelmez miyiz ağır?
