Sarmaş dolaş olmaya gerek yoktu

İki güzel kelam, avuç içine bir tomurcuk papatya ve bir çift göz yeterdi sevişmeye...

Aşka doyardım, derinden hislerinle

Kulaklarıma şarkı mırıldanman

Sahilde yürüyüşe çağırsan anlardım beni ne çok istediğini.

Sevişmek göz göze olurdu öyleyse, nefes nefese aynı gökyüzüne bakarken.

Zamane bedensel arzuların tatmini yok içimde,

Ondandır beklentilerim, isteklerim

Ben en çok saçlarımı koklayıp alnımı öptüğünde anlarım içindekileri.

Bana gelince kim tanısa ayaküstü

Çok zor ve kaprisliyim kimine göre ama siz kimsiniz ne haddinize

Dün ve bugünüm aynı değil ki stabil kalayım

Kollarım ve sol yanım sana ulaşma gayretiyle

Ancak törpülenmeyi bekleyen kör noktalarım var,

Zaman alır, zaman alırım müsadenle

Öyle ki kolay değilim kimine göre

Sevişmek titremeden ve hiç hissetmeden olabilir miydi,

Eğer beklemeyeceksen ve oluşmayacaksa birlikte,

Ne demek 'senden hoşlanıyorum' bana dediysen

Sorgularım işte o vakit

Temennim ortak paydada buluşmak ve anlamak düşlerimizi

Korkarım ya geçemezsek imtihanı

Her ikimiz de post-modernlikten nasibimizi alırız sevgili