Yoksunluğun eşsizliğinde dimdik duran devrik lider sureti, İşte bu hüzün kovan kuşunun keder kaygısı, Bozulmuş bedenlerde deneyimlenmiş çürümüşlük Ve biz şimdi yeniden yazmalıyız tarihi, Kurulan her dünyanın esiriysek, Talih konmalı kuşa, Kemik bıçağa dayanmalı, Hiç çalınmamış bir türküyü birlikte söylemek Bomboş bir sahnede, ve durmak dimdik Yoksunluğun benzersizliği karşısında...                                     Kafese kapanan kuşlar ya da sevmek, Politik bir söylem şimdi, Damlaya damlaya sevmek, O ki azar azar birike birike tane tane, Birine oluş, bomboşluğa doluş, Dünyayı bürünerek yükselen ruh gibi değil, Bulutlara bırakarak varı yoğu Yağmur gibi alçalarak çırılçıplak, Ve durmak şimdi benzersiz bir yokluğun tam karşısında.                  Varı yoğu durmak beklemenin, Sarıldıkça umuda türüyor beklenti Ve bir kez daha kapitalize oluyoruz Ki doğmadı bir at nal ile, Yetişmek yoktu, parmaklıklar yok, İnsan yok değil gam ile, Ama biraz da biz yazalım tarihi, Kendi ellerimizle ve bilerek kendimizi, Beyaz kağıda beyaz kalem ile, Uçsuz bir yaylada bir göçebe edasında, Durabilelim bir kez olsun dimdik, Benzersiz bir yokluğun tam karşısında.