önceden çok rekabet yoktu 

kendini hep belli ederdi

adam olacak çocuklar

sonra işte devir falan hep değişti

hamaset falan hep yendi adaleti 

nice belli olan çocuk, artık yürüyen bir cesetti


önceden çok pankart yoktu

kendimizi asardık

sonra işte boyandı falan hepsi

artık salkım saçaktık

İtalyan işi

sonra işte boşaldı falan hepsi

sokaklar, stadlar ve manalar

şimdiki çocuklar sikti asaleti

bizim çocuklar öyle miydi?

daha beterdi


önceden çok çakmak yoktu

kendimizi yakardık

ortak pakete girip

kibrit falan arardık

sonra işte sigara migara hep zamlandı

hepimiz tütüne geçtik

sağda solda sarardık

işte feraset

işte demokrasi


önceden çok derdimiz yoktu

filmlere falan ağlardık

sonra işte çok büyüdük

izlemekle yetinmeyip

çekmeye mekmeye yeltendik

belki de bu bi’ intikam yemini 

ya da değil

düpedüz aristokrasi


önceden çok silah yoktu

yumruk yumruğa dalardık

sonra işte çok kan aktık

tekmeye mekmeye yeltendik

papucumuzda kırardık

cesaret denen şeyi

taşıyanı kınardık

emanet denen şeyi

tekme yiyenler silahlandılar falan

sonra işte…

çok kan artık


önceden çok cenabet yoktu

gusül falan alırdık

sonra işte biraz kitapsızlaştık

bastığımız yerde ot bitmedi

biz de inandık

ot bitirenler saraylandılar falan

biz bokumuzda boncuk aradık

karbon marbon

iz miz diye ağlandık

ne ayak?

enayi işi


insanlık minsanlık hep ölmüş

başına dünya diye bir çorap örmüş

dantelli

bilen de yok gerçi aslını, astarını

bir vakit yaşadığını sanki kim görmüş?

farazi


önceden çok şair yoktu

kendini hep belli ederdi

şiir olacak satırlar

sonra işte şiir falan hep değişti

bu bi' isyan sayılmaz

belki bi' sitem ya da değil

gayrimeşru belki ama 

üvey falan değil

öz be öz bi'

eleştiri


öncelikle 

bu bi' nostalji sevgisi falan sayılmaz

belki bi' özlem ya da değil

yalan sayılmaz

sonralıkla

(bu) düpedüz günün nefreti

öyle acemice değil

ehil işi

önceden çok nefret yoktu 

çünkü biraz aptaldık

sonra işte akıllandık

kah kestik, kah astık ama

bi’ şekilde

başsızlaştık