uzandım boylu boyunca

seni beklediğim şiir tarlasına

eli çiçekli sevgililer geçiyor üstümden

ağaçlar muştuluyor taşların sırrını

yapraklar saklıyor doğacak meyveleri

ve sen sevgilim

kızıl elbisenle yıldızların balosundasın

yüzümü okşuyor ellerin otlarla…

 

kaç asır düştü takvim yapraklarından

kaç hazan yaşadım seni, sararmadan

hep seni düşledim dağ başında

durmadan seni yarattım 

umudun heykeltıraşıyım ne de olsa

taşlaşmış yüreklere şekil verdim

sen kokan memleket toprağıyla…

 

şimdi hasat zamanı diyorsun

başı dik başaklar dizeler saçıyor

toplayıp düşüyoruz toprak ananın koynuna

emiyoruz sütünü güzel günlerin

miras bırakarak güzellikleri ölümsüzleşiyoruz…