Ölmek dileği ile uyandım her sabaha

Hatırladıkça gülüşünü, gözlerini, sana dair

herhangi bir şeyi, seni.

İçten içe sarıldım hayata.


Şiirler yazdım sana

Sen ışık oldun bense karanlık

Işığın aydınlattı karanlığımı

Bazen ışığınla karıştı karanlığım.


Şiirler yazdım sana

70'liğin ölmesinden korktuğum

Seni küçük bir ışıkla aradığım

Ve senin yanımda olmadığın.


Hırçınların durulduğu

Mavilerin kırmızı olduğu

Beyazların ağladığı

Ayın kendini sakladığı.


Gülüşünün bahçe, gözlerinin evren olduğu

Ektiğim tohumun hayat bulduğu,

Cansız gezegenlere hayat olduğum

Şiirler yazdım sana.


Ve bir şiir yazıyorum sana.

Yeni yeni farkına varıyorum,

Işık karanlığı aydınlatmıyor, öldürüyor

Işığının varlığında ben, her gün ölüyorum.


Denizler artık sözümü dinlemiyor şehirlere taşıyor.

Maviler mavi kalıyor

Beyazlar kuruyor

Ay, tüm ihtişamı ile yukarıda beliriyor.


Gezegenlerin hayat bulmadığı

Çiçeklerin açamadan solduğu

Karanlığın her yeri sardığı

Bir şiir yazıyorum sana


Bir şiir yazıyorum sana

En az diğerleri kadar mutsuz

Belki biraz umutlu ama

Gözleri hep yaşlı bir şiir.