Yağan yağmurun son damlasıydı belki de sana döktüğüm gözyaşları.

içime çöken zamansız bulutlar

değişen nefes alışlarının ve yok olmaya yüz tutmuş umutların kavgasının ortasında çaresiz çırpınışlarım.

tek yöne yapılan son vapur seferine döndü yüreğim.

koca bir parçalanmışlık ve kaybolmaya yüz tutmuş bir ben.

zamanın hiçbir kavramının olmadığı koca bir çukurdayım bu aralar. Döndüğüm her sokakta seninle göz göze gelebilme korkusu.

isimsiz şarkılar dinliyorum bu aralar.

bildiğim bütün şiirleri bağıra bağıra dillendirirken buluyorum kendimi.

mavinin kırmızının siyahın ya da herhangi bir tonun hiçbir önemi yok bu aralar.

sensiz her şey renksiz ve ruhsuz.

çizemediğim sınırlardayım. Unuttuğum ülkemin son kara parçasındayım belki de...

mülteci düşlerle uyanıyorum sabaha. Ya da gördüğüm huzursuz rüyalar aleminden uyanamamak...

vazgeçemediğim koca bir seni çiziyorum gördüğüm her duvara. Çizdiğim her resimde sana yeniden dönememek kavuruyor yüreğimi.