Acından artakalan yarımdaki tat bu

Solgun yüzündeki damlalara hasret 

Koparırken ay ışığında mavi denizlerinin

Bıraktığı son eda bu, son merhamet. 


Yalnızlığım birikiyorken kor gibi ruhumda

Hangi ateşin nârısın yalnız koynumda

Arayıp dururken her insanda bir başka seni

Nasıl öğrenebilir ki insan kendini sevmeyi 


Kalbim ondan öte kalırsa afaki bendime 

Söylediği her kelime, eksik ömrümde

Değil mi ki anlamı yüklesen de bu perdeye

Çare olmaz sevdana, sevdamın kıymetinde.